We zitten bij de Universiteit voor Humanistiek op de kamer van Anja Machielse, keynote spreeksters op het LCGW jaarcongres. Vorig jaar om deze tijd was de Universiteit nog dicht vanwege Corona. Nu bruist het van de studenten. Het lijkt alweer zo lang geleden.

Toch is er nog een groep die dagelijks de gevolgen van Corona ondervindt. Zoals jongeren die In Coronatijd examen op de middelbare school deden en daarna naar de Universiteit gingen. Ze hebben deze belangrijke fasen in hun leven alleen moeten doen. Velen hadden na het open gaan van de Universiteit moeite om het studentenleven op de pakken. Naar college gaan bleek een hindernis.

Dit brengt ons op het gesprek van vandaag. Mensen die niet meekomen in de maatschappij. Josse de Voogt schetste de atlas van afgehaakt Nederland. Tim S Jongers spreekt over hoopvollen en hooplozen. Wie zijn die mensen? Of misschien beter: Wat is er aan de hand? En wat zegt deze tweedeling over ons zelf?

Anja zegt er is veel veranderd op dit terrein. In de jaren negentig deed was eenzaamheid nog geen thema. Een gemiddelde wethouder had er geen aandacht voor en zag het als een privéprobleem. “Heerste er in die tijd een taboe op het thema of werd het niet gezien”. Ja een taboe was het wellicht ook. Er was destijds schroom om achter de voordeur te komen. Dat werd gezien als het privé domein. Dat veranderde pas 10 jaar later met Jos van der Lans, die toen het boekje “erop af” publiceerde.

Hoe kijk jij tegen isolement/eenzaamheid aan?
Het kan ontstaan uit een gebrek aan sociale vaardigheden, maar dat is niet de enige oorzaak.  Vroeger was er meer sprake van collectiviteit. Mensen hadden vanzelfsprekende contacten, ze vulden elkaar aan, je hoefde niet alles zelf te kunnen. Dat lijkt met de individualisering van de samenleving wel nodig. Het ligt dus ook aan de maatschappij.

Als je kijkt naar, hoe de samenleving zich heeft ontwikkeld, dan heeft iedereen te maken met sociale druk en prestatiedruk. Relaties zijn niet meer vanzelfsprekend en blijvend. Je moet zelf actief aan relaties werken. Er zijn dus veel sociale competenties nodig in de huidige samenleving.  Je moet een eigen netwerk opbouwen, maar ook grenzen kunnen stellen en je staande houden tegen de sociale druk in. Dat vraagt mensen die weerbaar zijn en stevig in het leven staan.

Benieuwd naar de bijdrage van Anja op ons jaarcongres? Klik hier.